Sempre - Pizza & Vino

Na początek chcę Was przywitać w Nowym Roku! Samych Szczęśliwości życzę i Cudowności. 

Zaraz po życzeniach chcę Wam opowiedzieć o pewnym miejscu, które odwiedziłam jeszcze w 2012 roku. Potrzebna nam była szybka przegryzka, bo czasu mało, a głód duży. I chociaż na początku wydawało się, że można go zbagatelizować i iść tylko na kawę, w krótkim czasie okazało się oczywiste, że nie należy go lekceważyć. Już dawno przygotowani byliśmy na taką okoliczność i stworzyliśmy listę miejsc, które odwiedzić musimy. Wszystko po to, aby w czasie krytycznym nie marnować cennych sekund na rozważania gdzie, jak i czy na pewno. Dlatego od razu skierowaliśmy nasze kroki do Sempre - Pizza & Vino. Jeszcze w drodze uznaliśmy, że wypróbujemy lokal nad Motławą (drugi, taki sam, jest na ul. Długiej). Na szczęście był wolny stolik!

Sempre - Pizza & Vino, w wydaniu motławskim, to małe pomieszczenie, z około pięcioma stolikami, kontuarem i małym zapleczem. Wystrój jasny, bardzo włoski i minimalistyczny. Obrusy w kratkę, poustawiane butelki z winem, tablice z kredowym menu, przyjemna muzyka. Muszę powiedzieć, że bardzo pozytywne wrażenie. I chociaż, aby usiąść, trzeba się nieźle nagimnastykować, bo miejsca jest bardzo mało, to jednak wcale mnie to nie dziwi, bo po pierwsze, wszyscy chcą zjeść dobrą pizzę, a po drugie dodatkowo potęguje to włoski klimat (chociaż przyznam, że przeciskanie się między stolikami bardzo mocno kojarzy mi się z Paryżem :) ). 

Menu dostaliśmy bardzo szybko. W ogóle kelnerka była miła, sprawna, pomocna i taka jak trzeba. Na dodatek pizza powstawała na naszych oczach. A doskonale wiemy, że ludzie lubią obserwować i punktować. Serdecznie współczuję kucharzowi, bo nikt nie lubi jak się mu patrzy na ręce, ale przynajmniej mamy gwarancję, że pizza jest zrobiona starannie i tak jak trzeba. Zresztą ma to swoje odzwierciedlenie w smaku i w czasie podania. Właściwie ledwo skończyłam mówić co chcę, a pizza już radośnie ogrzewała mój talerz. 

Zamówiliśmy pizzę Focaccia (świeży rozmaryn u czosnek, pizzowymi minimalizm, który uwielbiam!), Salami Piccante (włoskie salami "spinata", sos pomidorowy i mozzarella), a do picia wodę St Pellegrino. Wszystko to dało nam rachunek opiewający na sumę 65 złotych. 

Pizza wyborna! Ciasto cienkie, kruche i samo w sobie nieźle doprawione. Połączenie rozmarynu, czosnku i drobinek soli zaskakująco pociągające. Pierwszy raz zjadłam całą pizzę, a to już wiele mówi. Ta druga pizza bardzo ostra, wyrazista i sycąca. Nie były przemoczone oliwą, tak jak to czasami bywa we włoskich knajpach. Zresztą kelnerka zaproponowała dodatkowo oliwę do polania. Co prawda nie skorzystałam, ale mimo wszystko wydało mi się to całkiem ciekawe. Nie ketchup, nie sos czosnkowy, tylko właśnie oliwa. Zmusza to człowieka do zastanowienia się jak właściwie powinno się szamać pizzę. 

Wizyta szybka i intensywna, bardzo włoska. Raccomando!